een lange rit
Door: Arend Dubbelboer
Blijf op de hoogte en volg Arend
11 November 2014 | Marokko, Beni Mellal
Na een goed uur rijden komt de eerste koffiepauze. We bereiken het plaatsje Ifrane, een skiresort. In westerse stijl is een dorp aangelegd, als je niet beter weet zou je denken dat je in Duitsland loopt. Huizen met puntdaken en balkons. Hoort niet bij het land maar is hier wel.
Iets anders waarmee dit land verschilt van Duitsland is de fauna. Naast het restaurantje waar we koffie drinken woont een aapje.
Apen zijn niet vreemd in dit gebied. In de atlas komen veel makaken voor. Everdien heeft vandaag kennis met een gemaakt, ze moet nog bijkomen.
Ik zie de aap staan, schiet wat plaatjes. Zet de telelens op het fototoestel en maak leuke kiekjes. Dat wil mijn moeder ook. Ze loopt naar het makke beest toe en kiekt wat raak. Ze loopt weer weg maar de aap volgt haar. Dat bevalt mn moeder niet. Ze draait zich weer om en loopt weg. Op dat moment springt de aap tegen haar jas aan en geeft een zetje. Het is nog geen seconde maar de schrik zit er goed in.
Je mag de apen niet aanraken, dat is ook niet gebeurt maar leuk vond mijn moeder het niet. Iedere stap die ze zette keek ze om zich heen opzoek naar apen. Dat wordt dus een feest morgen want dan staan er meer op het programma.
We vervolgen weer de reis. Het ziet er droevig uit. Veel kapotte en armoedige huizen staan er langs de kant van de weg. Marokko gaat steeds meer de goede kant op maar de armoede is nog lang niet verdwenen.
De verbetering zit in de landbouw. De afgelopen jaren zijn er veel stuwmeren aangelegd. Akkerbouw kan nu ook op plaatsen waar voorheen geen druppel regen viel. De meren zijn groot en de nieuw ontstaande percelen ook. Naast het atlasgebergte ligt een vlak plateau.
Morgen gaan we echt de bergen in.
Arend en Everdien
10 november, beni mellal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley