De olijf

Vandaag laten we Granada achter ons. Na twee dagen in dit hotel rijden we door naar Sevilla. Wel met een omweg langs Cordoba. Dat is totaal geen straf want Cordoba heeft veel moois te bieden.

We stappen om 9 uur in de bus en vertrekken. Er ligt geen snelweg tussen Granada en Cordoba en dat betekent dat we de binnendoor route nemen. Net nadat we uit de bewoonde wereld van Granada rijden komen de eerste olijfbomen tevoorschijn. We zijn in het boerenland van Andalusie. Dat betekent dat we de komende 150km alleen maar bergen zien met olijven. We rijden de ene berg op en de volgende heuvel met olijven verschijnt weer. Miljoenen olijfbomen hebben we nu al gezien. Of zoals onze gids zegt: '' Ik hoop dat jullie het een mooie boom vinden want je zult het de komende uren blijven zien''.

De rit in de bus zorgt voor veel tijd om meer te leren over deze boom. Spanje is de grootste leverancier van olijfolie. 1/3 van alle olie komt uit dit land. De streek Andalucie is hier de grootste producent. De bomen die we onderweg zien zijn tientallen jaren oud. Voordat de boom de broodnodige olijven levert is de boom 20 jaar. Eerder heb je er niks aan.

De oogst van de olijven is rond oktober, maar af en toe zien we een boer zijn perceel controleren of oogsten. November is ook geen uitzondering als oogst maand. Veel olijven die ik onderweg zie zijn nog groen, in dit gebied vind je zwarte olijven. De oogst van dit jaar ziet er niet best uit. Door het slechte weer is de opbrengst laag. En dat is vervelend want Spanjaarden eten dus overal olijfolie bij.

Het begint al bij het ontbijt, dat bestaat uit sterke koffie met geroosterd brood besprenkeld met olijfolie. Rond twee uur s middags eten Spanjaarden warm. In de gerechten zit altijd deze olie. Om mee te bakken of als dressing. om tien uur s avonds genieten de Spanjaarden van het tweede warme maal, minder uitgebreid als de lunch. Een gemiddeld Spaans huishouden heeft ook meerdere flessen olijfolie, de een voor bakken, de andere als sla-saus.

Veel geleerd en gezien, en dan moet de excursie nog beginnen. Cordoba staat op het programma. De bus wordt geparkeerd bij de bekendste rivier van Spanje, de Guadalquivir. (spreek uit: Kwadalkiebier) Eens een grote rivier, nu een klein beekje met een grote Romeinse brug erover.

We brengen een bezoek aan de kathedraal van de stad. Zo staat het nu officieel bekend. Eigenlijk is het een restant van een Moorse moskee. Jaren heeft dit gebouw dienst gedaan als gebedshuis voor moslims, een paar eeuwen geleden heeft de Spaanse koning besloten om het aan te passen. De moskee werd geheel volgens de leer van de reconquista een katholiek bolwerk. De mezquita is niet meer en wordt ook niet in de folders genoemd. Eigenaardig is ook dat de folder spreekt van een korte Moorse interventie op het katholieke leven in Spanje. De kerk noemt meer dan 700 jaar kort. tja.

In ieder geval is de Mezquita ongelofelijk indrukwekkend. Vanaf de buitenkant ziet het er ongedecoreerd uit maar als je binnenloopt is het een feest voor je oog. Honderden zuilen, het lijkt niet op te houden, het is groter dan je kan bedenken. Zuilen en een nis waar de voorganger opriep tot gebed. Prachtig. Er is zoveel aandacht voor detail.

na de overweldiging van Moorse architectuur en katholieke '' aanpassingen'' zijn we weer verder gegaan. In de bus voor weer een flinke rit naar Sevilla. Daar overnachten we de komende twee dagen. Morgen staat een stadsbezoek op het programma. Wij zijn benieuwd.

Arend Dubbelboer
Sevilla, 3 november