De zuilen van Hercules

Hercules is een Grieks mythologisch figuur en bezig met een tocht. Hij loopt via het Atlasgebergte richting het Iberisch schiereiland. Maar deze Griekse god loopt tegen een probleem aan. Er is namelijk geen doorgang van de Middelandse zee naar de Atlantische Oceaan. Omdat Hercules een God is, is hij ook enorm sterk en lost het probleem op. Hij splijt het land en maakt eigenhandig de straat van Gibraltar. Aan weerszijden ligt nu een rots in het water. Aan de kant van Europa ligt de rots van Gibraltar, aan de Afrikaanse kant ligt monte hacho. Om duidelijk te maken dat dit het einde is van een continent hangt de God ook nog een bordje op. 'Non plus ultra' tot hier en niet verder. Men dacht dat waneer je toch wilt oversteken je halverwege het water naar beneden valt. 


Tegenwoordig weten we wel beter. Het verhaal van Hercules is een mooi verhaal maar uit eigen ervaring weet ik dat de overkant prima met de boot te bereiken is. Dat stond voor vandaag op het programma. We verlaten Europa en gaan op weg naar een nieuw continent. Zowel mijn moeder als ik hebben nog nooit Afrika gezien. Vandaag maken we een begin. 


We hebben de tijd, om 13:00 uur vertrekt de boot uit Tarifa. Om 12:15 komen we er aan. We lopen naar de Spaanse douane en kunnen snel aan boord van de boot. Op de boot zit een man met laptop, hij is van de Marokkaanse douane. Iedereen die naar Marokko wil moet bij hem een stempeltje halen. En dat is nog niet zo gemakkelijk, de boot gaat wat heen en weer. Probeer dan maar recht in een lijn te staan. Na het halen van het stempel wil ik een foto maken van de overtocht, ik loop naar buiten en het waait er hard. Met een hand aan de reling en de ander aan de camera probeer ik er iets van te maken. Gelukkig schiet een Marokkaan te hulp en houdt me vast. Zo kan ik rustig, zonder omgewaaid te worden wat kiekjes maken. 


In Tanger staat ons busje klaar. In Spanje reed Isi ons rond in een grote touringcar, in Tanger staat Rachid met zijn busje. 


Voor we naar het hotel rijden bezoeken we een restaurantje aan de kust. Cap Spartel is de naam en de plek waar de Middellandse zee en de Atlantische Oceaan elkaar tegenkomen. Prachtig blauw water, palmbomen en een vuurtoren. We nemen een glas cola, dat is een van de goedgekeurde drankjes. We mogen geen water uit de kraan drinken, sterker nog: we mogen er niet eens onze tanden mee poetsen. Het water is te vies. Dat betekent dat we vanavond ook geen rauwkost mochten eten. Dat wordt gewassen in dat vieze water. Sinaasappelsap bij het ontbijt zit er ook niet in, dat wordt meestal wat aangelengd met water. Ijs mag ook niet, de melk is niet steriel gemaakt. 


Wat blijft er dan over. Koffie, mierzoete thee en frisdrank. Let wel op, je mag geen ijsklontjes in je frisdrank.... Dat is weer verontreinigd water. 


Het is nogal wat zo'n reis door Afrika. Het ligt maar 15 km bij Spanje vandaan en het is nu al een wereld van verschil. Veel armoede maar toch ook rijkdom. Deze avond slapen we in Tanger. Een grote stad in het noorden van Marokko, we hebben een glimp opgevangen en kijken uit naar wat de komende week ons gaat brengen.


Arend en Everdien


6 november, Tanger, Marokko.